چه چیزی در انتهای سیاه‌چاله‌ها پنهان شده است؟
تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۹۳۵۳۸
سیاه‌چاله‌ها اجرام شگفت‌انگیزی هستند که مدت‌ها فکر دانشمندان را مشغول کرده‌اند و موضوع بسیاری از پژوهش‌های علمی به شمار می‌روند. یکی از پرسش‌های مهم در مورد سیاه‌چاله‌ها این است که چه چیزی در انتهای این اجرام شگفت‌انگیز پنهان شده است.
به گزارش ایران اکونومیست، سیاهچاله یک جرم فضایی با گرانش بسیار قوی است که حتی نور یا سایر امواج الکترومغناطیسی نمی‌توانند از آن فرار کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سیاه‌چاله‌ها نامرئی هستند زیرا نور نمی‌تواند از آنها خارج شود. دانشمندان از تلسکوپ‌های فضایی دارای تجهیزات ویژه برای کشف کردن سیاه‌چاله‌ها استفاده می‌کنند. تجهیزات ویژه تشخیص می‌دهند که ستاره‌های موجود در نزدیکی یک سیاهچاله چگونه رفتاری متفاوت از سایر ستاره‌ها دارند.
سیاه‌چاله‌ها به عنوان منابع گرانشی شدید عمل می‌کنند که گرد و غبار و گاز اطراف و همچنین سیارات و حتی سایر سیاه‌چاله‌ها را به سوی خود می‌کشند. آنها اغلب به عنوان هیولاهای مخرب توصیف می‌شوند زیرا ستاره‌ها و هر چیزی که خیلی به آنها نزدیک شود، فرومی‌پاشد و نور نیز در آنها اسیر می‌شود. سیاه‌چاله‌ها در سراسر کیهان پراکنده شده‌اند و می‌توانند به فروپاشی ستاره‌ها و سیاره‌ها منجر شوند. اگرچه دانشمندان درک ما را در مورد سیاه‌چاله‌ها به تدریج و به طرز چشمگیری بهبود بخشیده‌اند اما این اجرام هنوز مرموز باقی مانده‌اند زیرا نور نمی‌تواند از یک سیاهچاله فرار کند و به همین دلیل نمی‌توان آنها را مستقیما با تلسکوپ مشاهده کرد.
برای درک بهتر آنچه در انتهای سیاهچاله وجود دارد، ابتدا لازم است دو بخش اساسی یک سیاهچاله را مورد بررسی قرار دهیم.
افق رویداد«افق رویداد»(Event Horizon)، نقطه بی‌بازگشت در یک سیاهچاله است. این یک نقطه مرزی برای مشخص کردن لبه بیرونی سیاهچاله است که فراتر از آن هیچ چیز حتی نور نمی‌تواند از کشش گرانشی فرار کند. به عبارت ساده، این یک مرز یک‌طرفه برای به دام انداختن نور سیاهچاله است که از محتویات درون آن محافظت می‌کند. همچنین افق رویداد، مرز بین جهان ما و تکینگی سیاهچاله را مشخص می‌کند.
افق رویداد به عنوان یک دروازه‌بان کیهانی موثر برای سیاهچاله عمل می‌کند که ما را از دیدن اسرار داخلی آن باز می‌دارد. درک کردن سیاه‌چاله‌ها و نحوه تعامل آنها با محیط اطرافشان بسیار مهم است.
تکینگیدر انتهای سیاهچاله، یک نقطه گرانش شدید وجود دارد که به عنوان «تکینگی»(singularity) شناخته می‌شود. تکینگی، ناحیه‌ای است که در آن تمام ماده و انرژی در یک نقطه بی‌نهایت کوچک فشرده می‌شوند و مشاهده مستقیم را غیرممکن می‌سازند. تکینگی در یک سیاهچاله، ناحیه بسیار متراکمی در مرکز آن است. گرانش بسیار قوی، فضا، زمان، انرژی و ماده را به حدی فشرده می‌سازد که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن فرار کند. در تکینگی سیاه‌چاله‌ها، قوانین فیزیک احتمالا شکسته می‌شوند.
اعتقاد بر این است که تکینگی‌ها نقاط بسیار کوچک با چگالی بی‌نهایت هستند اما اندازه دقیق آنها هنوز یک راز باقی مانده زیرا به دلیل نیروی گرانشی بسیار زیاد آنها، هیچ بررسی یا مشاهده‌ای امکان‌پذیر نیست. دانشمندان سخت تلاش می‌کنند تا درک بهتری را در مورد آنچه در تکینگی‌ها اتفاق می‌افتد، ارائه دهند و با توصیف بهتر آنچه در مرکز سیاهچاله رخ می‌دهد، یک نظریه کامل را ایجاد کنند.
اثر اسپاگتی
«اثر اسپاگتی»(Spaghettification) زمانی رخ می‌دهد که یک جرم نجومی مانند یک ستاره یا سیاره به افق رویداد یک سیاهچاله خیلی نزدیک شود. با نزدیک شدن به تکینگی سیاهچاله، گرانش شدید جرم را به سوی خود می‌کشد و آن را مانند رشته‌های بلند و نازک اسپاگتی در هم می‌شکند.
نیروی گرانشی شدید سیاه‌چاله‌ها باعث ایجاد اثرات جزر و مدی می‌شود که اثر اسپاگتی را به همراه دارند. به عنوان مثال، هنگامی که یک جرم در حال سقوط کردن به داخل سیاهچاله است، در جهت سقوط کشیده می‌شود اما در جهت عمود فشرده می‌شود. در نتیجه، جرم به صورت بلند و نازک تغییر شکل می‌دهد و مانند رشته‌های اسپاگتی کشیده می‌شود.
سیاه‌چاله‌ها آن قدر قوی هستند تا هر چیزی از جمله گاز، غبار، سیاره‌ها، ستاره‌ها یا حتی یک مسافر فضایی فرضی را که خیلی به آنها نزدیک شود، به سوی خود بکشند و بر آن تاثیر بگذارند. تأثیر دقیق یک سیاهچاله به جرم آن بستگی دارد که می‌تواند به طور چشمگیری متفاوت باشد. سیاه‌چاله‌ها می‌توانند مینیاتوری یا کلان‌جرم باشند و جرم آنها ممکن است از ده‌ها تا میلیاردها برابر جرم خورشید ما متغیر باشد. اگرچه گرانش سیاهچاله به خودی خود عجیب نیست اما وقتی یک جرم خیلی به آن نزدیک شود، همه چیز تغییر می‌کند؛ به این معنی که جرم آن قدر به سیاهچاله نزدیک شده است که دیگر نمی‌تواند یک مدار پایدار را در اطراف این جرم بزرگ حفظ کند.
چیزی که سیاه‌چاله‌ها و قدرت گرانشی آنها را متمایز می‌کند، چگالی شدید آنهاست. اگرچه اجرامی به اندازه برخی از سیاه‌چاله‌ها وجود دارند اما چگالی آنها یکسان نیست. برخی از سیاه‌چاله‌ها کلان‌جرم هستند اما این جرم در ناحیه کوچک‌تری متمرکز شده است و چگالی بالایی را ایجاد می‌کند که حداکثر نیروی گرانش سیاهچاله را با اجازه دادن به اجرام برای نزدیک شدن به آن افزایش می‌دهد.
هنگامی که یک جرم خیلی به سیاهچاله نزدیک شود، نیروهای جزر و مدی را تجربه می‌کند. به دلیل چگالی شدید یک سیاهچاله، اجرامی که در مجاورت آن قرار دارند، گرانش شدید و در نتیجه نیروهای جزر و مدی شدید را تجربه خواهند کرد که حتی می‌توانند به فروپاشی جرم منجر شوند.
با نزدیک شدن یک جرم به افق رویداد سیاهچاله، اثرات همچنان تشدید می‌شوند. این نقطه بی‌بازگشت یا مرزی که سیاهچاله را احاطه کرده است، اجازه نمی‌دهد هیچ چیز حتی نور از آن خارج شود. برای هر جرمی که در سیاهچاله سقوط می‌کند، قسمت نزدیک‌تر به سیاهچاله، کشش گرانشی قوی‌تری را نسبت به قسمت دورتر احساس خواهد کرد. این تفاوت در کشش گرانشی، با نزدیک‌تر شدن جرم به افق رویداد افزایش می‌یابد. تفاوت در کشش گرانشی، به سیاه‌چاله‌ها منحصر نیست اما چگالی شدید آنها یک اثر شدید را ایجاد می‌کند. این اثر اساسا با نزدیک‌تر شدن جرم به سیاهچاله افزایش می‌یابد و به آن یک شکل بلند و نازک می‌دهد.
نظریه «نسبیت عام» می‌گوید ماده و انرژی که به سیاهچاله وارد می‌شوند، تا نقطه‌ای با چگالی بی‌نهایت در تکینگی فرومی‌پاشند. این بدان معناست که هر چیزی از جمله نور وقتی به سیاهچاله وارد می‌شود، نمی‌تواند از آن فرار کند و همین ویژگی، تکینگی را عملا به نقطه‌ای بدون بازگشت تبدیل می‌کند.
تکینگی‌ها نقاط بسیار کوچک با چگالی بی‌نهایت هستند اما اندازه دقیق آنها هنوز یک راز باقی مانده زیرا به دلیل نیروی گرانشی بسیار زیاد آنها، هیچ بررسی یا مشاهده‌ای امکان‌پذیر نیست.در هر حال، مفهوم آنچه در انتهای سیاهچاله نهفته است، هنوز موضوع بحث‌های شدید بین فیزیک‌دانان به شمار می‌رود و هیچ توافق روشنی در مورد اینکه تکینگی واقعا چه چیزی را نشان می‌دهد، وجود ندارد. برخی از نظریه‌ها نشان می‌دهند که تکینگی ممکن است یک وجود فیزیکی واقعی نباشد، بلکه جلوه‌ای از درک ناقص ما در مورد قوانین فیزیک در مقیاس‌های بسیار کوچک باشد.
در سال ۲۰۱۹، دانشمندان اولین عکس را از یک سیاهچاله گرفتند.
بیشتر بخوانید:
ثبت اولین تصویر از یک سیاهچاله فضایی توسط ستاره‌شناسان
در این عکس، حلقه بزرگی از نور در اطراف یک فضای خالی سیاه قرار گرفته است و می‌درخشد. آنچه دیده می‌شود، قرص برافزایشی است که از نور میلیاردها خورشید تشکیل شده اما چیزی در قلب سیاهچاله دیده نمی‌شود و یکی از بزرگترین اسرار علم مدرن در همین جا وجود دارد.
اگرچه ما امروز یک عکس از سیاهچاله داریم اما باید به این پرسش خارق‌العاده پاسخ بدهیم که در انتهای سیاهچاله چیست.
وجود یک سیاهچاله معمولا تنها از طریق تأثیراتی که گرانش آن بر محیط مجاور دارد، استنباط می‌شود.از میان تمام اجرام موجود در فضا، سیاه‌چاله‌ها شاید مرموزترین نمونه باشند. در سطح اولیه، ما می‌دانیم سیاه‌چاله‌ها اساسا نور مجاور را جذب می‌کنند که آنها را در بیشتر موارد نامرئی می‌سازد. این بدان معناست که وجود یک سیاهچاله معمولا تنها از طریق تأثیراتی که گرانش آن بر محیط مجاور دارد، استنباط می‌شود.
«جان میچل»(John Michell) دانشمند انگلیسی، برای اولین بار این ساختارهای باورنکردنی را در سال ۱۷۸۳ نظریه‌پردازی کرد اما این مفهوم در آن زمان آن قدر عجیب بود که نادیده گرفته شد تا اینکه «آلبرت اینشتین»(Albert Einstein) بیش از یک قرن بعد، پژوهش‌های خود را آغاز کرد. حتی در آن زمان نیز زیاد به این مفهوم پرداخته نشد؛ تا این که در دهه ۱۹۶۰ نام سیاهچاله به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.
امروز هم سیاه‌چاله‌ها هنوز برای ذهن‌های مدرن چندان معنا ندارند و وقتی می‌پرسیم در مرکز یا تکینگی‌هایشان چیست، حتی مطمئن‌ترین معادلات ما در هم می‌ریزند. این موضوع به اندازه‌ای پیچیده است که حتی مفاهیم مرکز یا انتهای یک سیاهچاله را نمی‌توان به معنای واقعی کلمه در نظر گرفت. نسبیت عام به ما می‌گوید جرم زیادی درون سیاه‌چاله‌ها متمرکز شده است که در واقع فضا-زمان را بی‌نهایت تاب می‌دهد تا یک حفره بی‌پایان را در بافت فضا ایجاد کنند. بنابراین براساس تفکر کنونی، در واقع هرگز نمی‌توان به انتهای سیاهچاله رسید. در هر حال، این به هیچ وجه یک پرونده بسته نیست و دانش ما همیشه در حال تغییر کردن است.
چیزی که در قلب یک سیاهچاله قرار دارد، پیچیده‌تر از گفتن عبارت «این یک تکینگی است» محسوب می‌شود. براساس یکی از رویکردها، وقتی فضا-زمان را در نظر می‌گیریم، باید بپرسیم که با چه نوع تکینگی سروکار داریم و این تکینگی مکانی است یا زمانی. تکینگی‌های فضایی یا «فضا مانند» متفاوت از همتایان زمانی یا «زمان مانند» خود عمل می‌کنند. در یک تکینگی فضایی، ماده به محض رسیدن به افق رویداد به دام می‌افتد و در این نقطه به معنای واقعی کلمه، آینده‌ای از منظر زمانی ندارد و دیگر وجود ندارد. در یک تکینگی زمانی، اگرچه افق-ماده پس از رویداد دوباره به دام می‌افتد اما حضور آن در زمان ادامه می‌یابد و بدین ترتیب، ماده همچنان تا حدودی وجود دارد.
جریان اصلی‌تر به سمت سیاه‌چاله‌ها منحرف می‌شود که دارای تکینگی فضایی هستند. این موضوع برای دهه‌ها به همین صورت مطرح می‌شد اما اخیرا پرسش‌هایی مطرح شده‌اند. از یک سو، تکینگی‌های زمانی ممکن است بسیاری از مشکلات پیرامون سیاه‌چاله‌ها را حل کنند و آنها را از مناطق مرده که ما به طور کلیشه‌ای تصور می‌کنیم، به چیزی بسیار زنده‌تر و شاید حتی به یک نیروی خلاق تبدیل کنند. خود تکینگی‌های زمانی نیز احتمالا بسیار بیشتر قابل مشاهده خواهند بود اما در حال حاضر ما می‌دانیم که سیاه‌چاله‌ها این طور نیستند. شاید این موضوع فقط مربوط به زمان باشد اما تا رسیدن به پاسخ، تحقیقات ادامه خواهند داشت.
از سوی دیگر، برخی معتقدند که ممکن است تمرکز زیاد روی تکینگی‌ها در آغاز کار اشتباه باشد و شاید چیز دیگری وجود داشته باشد که در اعماق سیاهچاله پنهان شده است. برخی تا آنجا پیش می‌روند که می‌گویند کل نظریه ما در مورد سیاه‌چاله‌ها ممکن است اشتباه باشد. ما می‌دانیم که این اجرام دقیقا با بیشتر نظریه‌های کنونی ما در مورد زندگی، جهان و سایر موضوعات مطابقت ندارند اما یک فرضیه که توسط فیزیک‌دانان «پاول مازور»(Pawel Mazur) و «امیل موتولا»(Emil Mottola) ارائه شده است، نشان می‌دهد این موضوع به این دلیل است که سیاه‌چاله‌ها در واقع سیاهچاله به آن مفهومی نیستند که ما در حال حاضر درک می‌کنیم. در عوض، مازور و موتولا معتقدند که آنها یک جرم فضایی بزرگ دیگر به نام «گرت‌اختر»(Gravastar) هستند.
در یک گرت‌اختر، ماده از افق رویداد و فراتر از دید ما می‌گذرد اما از آنجا به درون نمی‌افتد، بلکه توسط انرژی تاریک دفع می‌شود و در اطراف هسته گرت‌اختر قرار می‌گیرد.یک گرت‌اختر از دور دقیقا مشابه سیاهچاله به نظر می‌رسد اما چیز متفاوتی درون آن وجود دارد و شاید مانند سیاهچاله یک انتها در آن برای رسیدن وجود داشته باشد. به جای تکینگی‌های بی‌پایان، گرت‌اخترها مخازنی از انرژی تاریک را در خود جای داده‌اند. بنابراین، انرژی تاریک اغلب به عنوان پاسخی برای پرسش‌های پاسخ‌ناپذیر مطرح می‌شود زیرا آن نیز برای ما یک راز باقی مانده است.
در یک گرت‌اختر، ماده از افق رویداد و فراتر از دید ما می‌گذرد اما از آنجا به درون نمی‌افتد، بلکه توسط انرژی تاریک دفع می‌شود و در اطراف هسته گرت‌اختر قرار می‌گیرد. اگرچه ماده برای ما دیگر گم شده است اما برای جهان هنوز وجود دارد. نکته مهم این است که تا به امروز، این نظریه به طور گسترده مورد حمایت قرار نگرفته اما همچنان یک احتمال جذاب است و به این نکته اشاره می‌کند که شاید روزی به اکتشافاتی در مورد سیاه‌چاله‌ها دست پیدا کنیم که درک ما را در مورد فیزیک کاملا تغییر دهند.
برخی از دانشمندان نظریه‌های کاملا متفاوتی را در مورد نحوه عملکرد خود جهان ارائه می‌کنند تا توضیح دهند که چگونه یک سیاهچاله می‌تواند در آن وجود داشته باشد. «گرانش کوانتومی حلقه‌ای»(Loop Quantum Gravity) یکی از این نظریه‌هاست و تلاش می‌کند با بیان این که جهان در واقع از حلقه‌های کوچک در فضا-زمان ساخته شده است، یک نظریه در مورد گرانش کوانتومی بسازد.
نظریه «گرانش کوانتومی حلقه‌ای» می‌گوید که جهان در واقع از حلقه‌های کوچک در فضا-زمان ساخته شده است.اگر این درست باشد، پیامدهای بسیار دیگری نیز وجود دارد اما برای سیاه‌چاله‌ها به این معناست که در انتهای آنها چیزی به نام «ستاره پلانک»(Planck Star) یا «ستاره تاریک»(Dark Star) وجود دارد. وجود یک ستاره پلانک تقریبا غیرممکن است اما این مدل می‌گوید که ستاره پلانک می‌تواند انرژی دیگر را دفع کند و به همین دلیل، یک نقطه پایان را برای همه چیز در یک سیاهچاله نشان می‌دهد.
یکی از مشکلات بالقوه این رویکرد این است که مشخص شده سیاه‌چاله‌ها در این سناریو باید پس از مدت کوتاهی منفجر شوند اما مطمئن نیستیم که این اتفاق رخ می‌دهد. ایده‌هایی که ارائه می‌شوند، دائما در حال تکامل یافتن هستند اما ماهیت واقعی یک سیاهچاله همچنان مبهم است.
تا آن زمان، آنچه دقیقا در انتهای سیاه‌چاله‌ها پنهان شده است، برای ما یک راز باقی می‌ماند و براساس دانش و فناوری کنونی ممکن است هرگز نتوانیم به اندازه کافی به یکی از آنها نزدیک شویم تا کاملا آن را درک کنیم. رمز و راز سیاه‌چاله‌ها همچنان پایدار است.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سیاهچاله
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: سیاهچاله مورد سیاه چاله ها افق رویداد سیاه چاله پنهان شده سیاه چاله سیاه چاله سیاه چاله یک سیاه چاله سیاه چاله سیاه چاله نیروی گرانش انرژی تاریک یک راز باقی باقی مانده کشش گرانشی تکینگی ها نزدیک شود هستند اما نظریه ها بی نهایت فضا زمان ستاره ها یک نقطه یک جرم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۹۳۵۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رفع چاله‌های بزرگ مسکن مهر در دولت سیزدهم
مدیرعامل صندوق ملی مسکن با اشاره به وجود چاله‌های بزرگ در برخی پروژه‌های مسکن مهر، گفت: از محل منابع صندوق ملی مسکن تاکنون ۹۷۰۰ میلیارد تومان برای تکمیل این طرح تخصیص یافته است. - اخبار اقتصادی -
محمدرضا مهدیار اسماعیلی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم در خصوص روند ایجاد صندوق ملی مسکن، اظهار کرد: صندوق ملی مسکن بر اساس تصویب قانون جهش تولید مسکن شکل گرفت و ماده 3 این قانون تصریح می‌کند برای تجمیع و تخصیص بهینه منابع بخش صندوق صندوق تاسیس می‌شود.
وی با بیان اینکه به این ترتیب صندوق مذکور در نظام اداری کشور پا به عرضه وجود گذاشت، ادامه داد: از ابتدای آبان‌ماه 1401 پس از تاسیس اساسنامه، صندوق را در نهضت ملی مسکن تاثیرگذار دیدیدم. قبل از آن هم در قالب حساب ملی مسکن عملیات شکل گرفت و پشتیبانی‌ها و حمایت صندوق ملی مسکن با هدف کمک و تسریع فرآیندهای نهضت ملی مسکن به ثمر نشست.
وی با یادآوری اینکه ابتدا اعدادی که به صندوق وارد می‌شد با دستور وزیر راه و شهرسازی و ذی‌حساب مسئول مالی صندوق برای پروژه‌ها تخصیص می‌یافت، افزود: پس از شکل گرفتن ارکان صندوق، وظایف از حالت بالقوه در اساسنامه ظهور کرده و بالفعل شد. امروز وظیفه صندوق به‌عنوان نهاد تامین مالی عملیات نهضت ملی مسکن در چند بخش مختلف از جمله دهک‌های کم‌درآمد یک تا 4، خدمات عمومی و احداث ابنیه و سرانه‌های عمومی، انتقال زیرساخت به شهرهای جدید و رفع موانع که از سازوکارهای قبلی تامین مالی بخش مسکن مقرر نبود، شکل گرفته و در حال انجام است.
مدیرعامل صندوق ملی مسکن با بیان اینکه بزرگترین مشکل مسکن مهر یعنی عدم توجه به سرانه‌های آموزشی، درمانی، رفاهی و... را در نهضت ملی مسکن برطرف کرده‌ایم، اضافه کرد: در این راستا ارقام قابل توجهی را برای ساخت مسجد، مدرسه، درمانگاه، فضای سبز و .. تخصیص می‌دهیم. در طرح مسکن مهر، ساختمان‌ها ساخته شده اما هیچ سرانه‌ای ندارد، اما این مسئله مهم در نهضت ملی مسکن انجام می‌شود. حتی برای موارد ضروری مانند نانوایی و خواروبار فروشی ضرورت‌ها و الزامات را در پروژه‌های نهضت ملی مسکن در نظر گرفته‌ام.
اسماعیلی با یادآوری اینکه تمام عملیات تامین مالی نهضت ملی مسکن بر عهده صندوق ملی مسکن است، گفت: پروژه‌هایی که در اطراف بافت فرسوده سخت می‌شود، مشکل برق،آب، زیرساخت و ... را ندارند. زمانیکه مکان جدیدی را شناسایی می‌کنیم انتقال آب، برق و زیرساخت‌ها هزینه‌های سنگینی را در بر دارد. وزارت نیرو با اجرا ماموریت‌ها با مشکلاتی در مسکن مهر مواجه بود. این مسئله الان تا حد زیادی برطرف و برای ان چاره‌جویی شده است. بر این اساس یک سوم هزینه‌های مربوط به زیرساخت پروژه‌های نهضت ملی مسکن را بر عهده گرفته و این الگو را پیش می‌بریم.
وی با اشاره به تکمیل واحدهای مسکن مهر، گفت:آورده متقاضی در این پروژه‌ها تکمیل شده و اقساط را پرداخت می‌کند. وام این پروژه‌ها به‌طور کامل پرداخت و در پروژه صرف شده است. اما با این پروژه به اتمام نرسیده است. برای رفع این مشکل، عملیات تامین مالی از مسیر صندوق ملی مسکن این امکان را برای شهرهای جدید و سازمان ملی زمین و مسکن فراهم کرد تا بتوانیم این مسائل را برطرف کنیم. در یک نمونه مسئله آسانسور پروژه‌های مسکن مهر بود.
وی توضیح داد: 3700 پروژه مسکن مهر داریم که آسانسور آنها به اختلال خورده و عملاً از محل آورده متقاضیان تامین منابع مالی امکان‌پذیر نبود.
وی در پاسخ به این پرسش که 3700 پروژه شامل چه تعداد واحد مسکن مهر است، گفت: پروژه‌ها از 8 واحدی تا 60 واحد هستند، به‌طور متوسط حدود 60 هزار واحد می شود. به‌عنوان مثال پروژه‌های مسکن مهر فاز 11 پردیس مشکل آسانسور دارند، در برخی شهرهای پروژه‌های بلوک‌های بالای 4 طبقه مشکل آسانسور دارند.
اسماعیلی در پاسخ به این پرسش که کل اعتبار هزینه شده برای مساکن مهر نیمه‌تمام چه میزانی بوده است، اظهار کرد: برای مسکن مهر استانها 3700 میلیارد تومان تزریق منابع مالی صورت گرفته است. 4000 میلیارد تومان نیز برای شهرهای جدید تخصیص یافته است. اگر تکمیل آسانسورها که حدود 2000 میلیارد تومان پیش‌بینی می‌کنیم، در مجموع تاکنون حدود 9700 میلیارد تومان از محل منابع صندوق برای تکمیل مسکن مهر هزینه شده است.
وی یادآور شد: در مجموع 127 هزار واحد مسکن مهر رفع مشکل و با اندک هزینه تکمیل شده‌اند. برخی پروژه‌ها روی پیشرفت 70 درصد و برخی واحدها روی پیشرفت 50 درصد باقیمانده‌اند که طبیعتاً منابع مالی بیشتری می‌خواهد.
وی بیان کرد:بخش آخر مسکن مهر که آنرا هسته سخت می‌بینیم آن دسته از پروژه‌هایی است که مشکل حقوقـی دارند و خارج از وزارت راه و شهرسازی است. مثلاً هیئت مدیره تشکیل، اما پروژه رها شده است. نه هیئت مدیره قبلی عزل شده و نه کسی آمده پروژه را تکمیل کند و پیشرفت فیزیکی واحدها خیلی پایین است.
مدیرعامل صندوق ملی مسکن اضافه کرد: این پروژه‌ها خیلی از ما هزینه و انرژی خواهد برد. برای رفع این مشکل راهکار پیدا کنیم. وقتی ساخت هر متر مسکن 300 هزار تومان بوده، متقاضی 300 هزار تومان یعنی به اندازه 10 متر پرداخت کرده است. الان که ارزش هر متر 12 میلیون تومان است باید اندازه 100 میلیون تومان کار جلو رفته باشد، اما کاری پیش نرفته است. برای این پروژه‌ها باید عدد قابل توجهی را به‌صورت بلاعوض هزینه کنیم.
مشکلات بزرگ برخی پروژه‌های مسکن مهر
اسماعیلی تاکید کرد:کسی نیست این پروژه‌ها را بسازد. یا باید زمین برگردد یا اینکه در قالب نهضت ملی مسکن پروژه جدید تعریف شود. منابع این پروژه یا اتلاف شده یا خرج کار دیگری شده است که باید دستگاه قضایی آنرا احقاق حق کند و به‌موازات صندوق ملی مسکن کمک کند.
وی با بیان اینکه 240 هزار واحد مسکن مهر نیمه تمام داشتیم که حدود 120 هزار واحد آن تحویل شده است، تصریح کرد: حدود 120 هزار واحد دیگر باقیمانده است، فکرمی‌کنم بتوانیم نیمی از واحدها را بدون افتادن در چاله‌های بزرگ رفع کنیم و به حدود 50 هزار واحد برسانیم. احتمالاً مشکل واحدهای باقیمانده بسیار بزرگ باشد و باید راهکارهای مورد به مورد داشته باشیم و نمی‌توانیم یک نسخه واحد برای آنها داشته باشیم.
وی بیان کرد: به‌نظرم اگر واحدهای دارای مشکلات بسیار بزرگ را فاکتور بگیریم، در سال جاری بتوانیم مسکن مهر را تمام کنیم.
رئیس هیئت عامل صندوق ملی مسکن در ادامه با اشاره به اینکه بخشی از منابع مورد نیاز تکمیل پروژه‌های مسکن مهر از محل فروش برخی منابع سازمان ملی زمین و مسکن انجام شده است، اظهار کرد: صندوق ملی مسکن برای تسریع در عملیات اجرایی منابع مالی را زودتر به پروژه‌ها تزریق می‌کند تا در ادامه سازمان و دستگاه‌های دولتی از جمله ملی زمین و مسکن به تعهدات خود عمل کند.
اسماعیلی درباره شهرهای جدید گفت: در شهرهای جدید، به‌دلیل نوع توپولوژی و توسعه که هنوز بسیاری از زمین‌های آن به قیمت نرسیده در شورای عالی مسکن مطرح و جمع‌بندی شد اگر این زمین‌ها برای گردش منابع به‌فروش برسد، احتمالاً با اتلاف منابع دولت مواجه می‌شویم و به ثمن بخس به فروش می‌رسد. جمع‌بندی این شده که بخشی از زمین‌ها با استعداد که می‌توانیم آنها را در آینده با قیمت بالاتر و با حفظ منافع دولت، به فروش برسانیم به صندوق ملی مسکن واگذار شود. صندوق نیز به ازای این زمین تامین منابع کرده و بعدا زمین‌ها را به فروش خواهد رساند.
انتهای پیام/
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲